Wie is er bang voor concrete doelen?

juli 4, 2018

Klimaatakkoord, met of zonder heldere doelen en termijnen? Bestuurders hoeven niet bang te zijn om deze doelen af te spreken.

Ik word er af en toe zo droef van. Soms grap ik tegen mensen dat ik er depressief van word. Dat is een te groot woord. Maar ik wil ermee aangeven dat het me meer raakt dan de gemiddelde mens. Dat ‘het’ is dat het niet opschiet met het keren van het tij. Het tij van de klimaatverandering.

Klimaatverandering is niet alleen een milieuprobleem, zoals sommigen beweren (en het zelfs graag ontkennen). Het is een groot economisch, ecologisch maar zeker ook sociaal probleem. Als we het niet oplossen, dan zullen heel, heel erg veel mensen moeten migreren. Weg uit hun eigen land waar oogsten mislukken wegens droogte of overstromingen. Deze mensen komen dan natuurlijk graag naar het aantrekkelijke Europa, omdat hier het leven nog het langst aangenaam zal zijn.

Als ik hoor dat er in de uitkomsten van de onderhandelingen rondom het Klimaatakkoord en in de uitwerking daarvan (de Regionale Energiestrategieën), zeer waarschijnlijk geen harde doelen worden geformuleerd, en ook geen heldere afspraken over wie er kan ingrijpen als het in de regio’s niet hard genoeg gaat… dan kan ik wel voorspellen waar we over een aantal jaar staan. “We hebben het geprobeerd, maar er was geen draagvlak…”

Bestuurlijke daadkracht is er nodig. Om mensen mee te nemen in de energietransitie. En het lijkt zo dat bestuurders bang zijn een moeilijke boodschap te moeten geven. Angst voor de pijn die de energietransitie gaat doen.

Maar in mijn ogen hoeft de energietransitie werkelijk waar helemaal geen pijn te doen!! Sterker nog, het levert heel veel op!

Ja, we moeten onze huizen isoleren. Maar als er nu haast wordt gemaakt met de wet die het mogelijk maakt een financiering aan je huis te koppelen in plaats van aan jou persoonlijk, kun je de investering nu doen en deze uit de besparing op je energierekening (over een periode van zeg 30 jaar) terugbetalen. Geniaal. Luchtkwaliteit, gezondheid en comfort worden ook nog eens beter in een goed geïsoleerde en geventileerde woning. Een hele wijk knapt ervan op!
En ja, er komen windmolens en zonnevelden, op industrieterreinen, maar ook in ons landelijk gebied. Voor mij staan die dingen voor vooruitgang en een schone wereld. Ik wil ze gráág in mijn achtertuin. Beter dan leven met het idee dat ergens anders op de wereld die vieze kolen uit de aarde worden gehaald en die CO2 uitstoot maar door en door en door gaat. En als ik mede-eigenaar kan worden van een windmolen of zonneveld, heb ik ook nog een aardig rendementje.
En ja, we gaan minder – of hopelijk op termijn zelfs helemaal geen (echt) – vlees meer eten. Alternatieven voor vlees worden steeds beter. Maar ook een goede verantwoorde vegetarische maaltijd, zonder die vleesvervangers, is niet te versmaden! Krijg je meteen ook minder antibiotica en hormonen binnen.
En ja, we gaan niet meer op vliegvakantie. En ook zakelijk vliegen we veel minder (we skypen!). Maar wat is er mis met een vakantie dichterbij? Waar je heen kunt met de trein (die veel goedkoper wordt dan vliegen, door invoering van de vliegtax), of met de electrische auto? Of op de fiets, werk je gelijk aan je conditie.
En ja, we kopen niet meer steeds nieuwe dingen die in China geproduceerd worden en per vies vervuilend containerschip naar hier worden vervoerd. We halen onze spullen bij de kringloopwinkel om de hoek of van Marktplaats. Kleding pas je in een gezellig tweedehands winkeltje waar je ook nog een kopje koffie (of in de toekomst een glaasje wijn?) aangeboden krijgt. Of je koopt nieuwe kleding met een keurmerk van eerlijke handel en schone productie.
En ja, we hebben niet meer allemaal een eigen auto voor de deur staan. We delen onze auto’s. Dat creëert meer ruimte voor groen en spelen in drukke (stadse) straten. Het is nog goedkoper ook! Én we hoeven ook die snelwegen niet meer te verbreden, want mensen met een deelauto kiezen ook vaker voor het OV.
En om de gevolgen van klimaatverandering die er toch zullen zijn het hoofd te bieden, creëren we meer groen in de openbare ruimte. Hoe cool is dat?

Dus ik snap werkelijk niet zo goed waar bestuurders bang voor lijken te zijn. Waarom niet nu harde afspraken maken over het halen van doelen? Per provincie. Die op hun beurt weer harde afspraken maken per regio. En laat die regio’s dan het goede gesprek voeren met inwoners van het gebied en andere belanghebbenden. Met een duidelijke planning, en termijnen om definitieve keuzes te maken voor de lokaal best passende aanpak.